حسین علیه السلام، بیشتر از آب، تشنه لبیک بود اما افسوس که بجای افکارش، زخمهای تنش را نشانمان دادند و بزرگترین درد او را بی آبی معرفی کردند.

اگر می بینیم کسی که قلبش پر از محبت علی علیه السلام است و از محبت علی علیه السلام اشک می ریزد و سرنوشت جامعه آن سرنوشت خوبی نیست و دردناک است، این نشان دهنده آنست که علی علیه السلام را نمی شناسد.
این علی شناسی نیست،علی پرستی است.
علی را نشناختن و محبت علی داشتن مساوی است با محبت همه ملتها بر پیامبر و معبودشان ،نه چیزی بیشتر…
دکتر علی شریعتی