امام علي علیه السلام در تقسيم بيت المال هيچگونه تبعيضي قائل نبود و عرب را بر عجم يا مرد را بر زن و يا اشرافي را بر موالي و غلامان ترجيح نمي داد
و همين موجب شده بود كه بعضي از نژاد پرستان دنياپرست به معاويه بپيوندند .
جماعتي از دوستان علي علیه السلام روزي به حضور علي علیه السلام آمدند و گفتند :

ما تو را نصيحت مي كنيم و خير تو را مي خواهيم اگر اشراف را در امور ديگران ترجيح دهي براي پيشرفت كارها شايسته تر است .

امام علي علیه السلام از اين پيشنهاد آنها خشمگين شد و به آنها فرمود :

آيا به من دستور مي دهيد به كساني كه تحت فرمانروايي من هستند ستم كنم تا ياراني گرد آورم ، به خدا سوگند تا دنيا وجود دارد و تا ستاره اي دنبال ستاره ديگري حركت مي كند اين كار را نخواهم كرد اگر مال از آن خودم بود آن را به طور مساوي تقسيم مي كردم چه رسد به اين كه مال مال خداست .

سپس فرمود :
اي مردم ! كسي كه كار نيك را در مورد نادرست انجام داد چند صباحي نزد افراد تاريك دل و نااهل مورد ستايش قرار مي گيرد و در دل آنها دوستي مي آفريند ولي اگر روزي حادثه بدي براي او رخ داد و به ياري آنها نيازمند شود آنها بدترين و سرزنش كننده ترين دوست خواهند بود.


همان مدرك ص 111