عاقبت او را هوایی میکنم

عاقبت با یک غزل ، او را هوایی می كنم
بعدِ عاشق کردنش ، خود را فدایی می كنم

گفته اند : او عاشقِ شعر است و شاعر پیشگی
با همین ترفند از او دلربایی می كنم

من که ” شاعر ” نیستم ،اما به عشقِ او چنین
در میانِ دوستان ، شاعر نمایی می كنم

قلب او سنگیست ، من مى كوبمش با شعــر ناب
کعبه ای می سازم از آن و خدایی می كنم

او طلسمم کرده ، با آن چشم های آبی اش
شعر می خوانم ، نگاهش را گدایی می كنم

من به اعجاز غزل ، بر قلب انسان واقفم
آخرش هم با غزل ، او را هوایی می كنم

سید امیر جان دل