شعر پندانه

شاد بودن هنر است ، شاد کردن هنری والاتر
لیک هرگز نپسندیم به خویش

که چو یک شکلک بی جان شب و روز
بی خبر از همه خندان باشیم

بی غمی عیب بزرگی است که دور از ما باد

شاد بودن هنر است گر به شادیه تو دلهایه دگر باشد شاد

زندگی صحنه ی یکتای هنرمندی ماست
هر کسی نغمه ی خود خواند و از صحنه رود
صحنه پیوسته به جاست

خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد

ژاله اصفهانی