من روزه ام …
تمام سال را روزه ام!

ولی بجای دهان و شکمم , اندیشه ام را روزه ام …
فکر من حق ندارد به کسی بی حرمتی کند …
فکر من حق ندارد به کسی ناسزا بگوید …
فکر من حق ندارد به مال کسی دست درازی کند …
فکر من حق ندارد با زندگی کسی بازی کند …
فکر من حق ندارد کسی را ریشخند کند …
فکر من حق ندارد به کسی بهتان ببندد …
فکر من حق ندارد به کسی جفا کند …
فکر من حق ندارد با دل کسی بازی کند …
فکر من حق ندارد به کسی دروغ بگوید …
فکر من حق ندارد به یتیمی بی تفاوت باشد …
فکر من حق ندارد زورگو باشد …
فکر من حق ندارد بینوایی را ببیند و بیتفاوت از کنارش عبور کند …
فکر من ……………

آری من روزه ام نه روزه نخوردن غذا بلکه روزه انسان بودن , روزه انسان وار زیستن, روزه جاودانه شدن …

آری من تمام سال را روزه ام تمام ساعتها را روزه ام تمام دقایق را روزه ام …
آری من هم روزه ام … !

« چقدر خوب میشد اگر اینطور روزه دار بودیم…! »