مردی باپدرش در سفر بودکه پدرش از دنیا رفت. از چوپانی در آن حوالی پرسید: « چه کسی برای مرده های شما نماز می خواند؟ ».

چوپان گفت: « ما کسی را برای این کار نداریم خودم نماز آنها را می خوانم. »

مرد گفت: « خوب لطف کن نماز پدر مرا هم بخوان! »

چوپان مقابل جنازه ایستادویکی دو کلمه زمزمه کرد و گفت: « نمازش تمام شد! »

مرد که تعجب کرده بود گفت: « این چه نمازی بود؟ »

چوپان گفت: « بهترازاین بلد نبودم
مرد از روی ناچاری پدر را دفن کرد و رفت. »

شب هنگام، در عالم رؤیا پدرش را دید که روزگار خوبی دارد. از پدر پرسید: « چه شد که این گونه راحت و آسوده ای؟ »

پدرش گفت: « هر چه دارم از دعای آن چوپان دارم! »

مرد، فردای آن روز به سراغ چوپان رفت و از او خواست تا بگوید در کنار جنازۀ پدرش چه کرده و چه دعایی خوانده؟

چوپان گفت: « وقتی کنار جنازه آمدم و ارتباطی میان من و خداوند برقرار شد، با خداوند گفتم: « خدایا اگر این مرد، امشب مهمان من بود، یک گوسفند برایش زمین می زدم. حالا این مرد، امشب مهمان توست. ببینم تو با او چگونه رفتار می کنی؟ »

به همین سادگی است ارتباط با او
بیندیشیم پیچیده کردن این ارتباط بنفع کیست؟

راه خدا کوتاهترین راه است.